Ընտանեկան ընթերցումներ. Թումանյան

 

Ընտանեկան ընթերցումներ. Տերյան

Եղիշե Չարենց ,,Ապրում ես, շնչում ես, դու դեռ կաս,, բանաստեղծության վերլուծություն

Այս բանաստեղծությունը ինձ դուր եկավ: Այնտեղ փոխաբերաբար իմաստով ասվում էր թե ամեն վարկյան մարդը այլ է: Օրինակ կարող է մարդ այսօր ուրիշ  է՝ բարի, իսկ երկու օր հետո՝ չար: Այնտեղ նաև ասվում էր, որ մարդը ապրում է և շնչում է, և ոչ ոք դա չի կարող փոխել: Նաև ասվում էր, որ պետք չէ անցյալը վերհիշել, պետք է գնալ առաջ և միայն առաջ: Նաև այնտեղ համեմատում է կյանքը սերմի հետ, որ սերմը ծաղկում է և հետո մեռնում, նույնպես էլ մարդը, ծնվում է, ապրում է և մահանում: Եվ այդպես էլ մարդիկ ապրում ե չգիտակցելով, որ կյանքը ավարտ ունի, և կյանքը վատնում են ուրիշ բաների վրա:

,,Կարդում ենք Թումանյան,, նախագծի ամփոփում

Այս նախագծի ընթացքում ես ծանոթացա Թումանյանի բանաստեղծություններից մեծ մասի հետ: Ես հասկացա նրանց իմաստը, և վերլուծեցի: Կատարեցի շատ վերլուծություններ, և գրեցի շատ շարադրություններ: Կարդացի Թումանյանի պատմվածքներից հեքիաթներից, լեգենդներից, պոեմներից և բալլադներից՝ Փարվանան, Թմբկաբերդի առումը, Ահմադը, Ախթամարը, Եդեմական ծաղիկը, Եղջերուն և այլն:

Իմ կարծիքը ,,Երջանկությունը գոհունակության զգացմունք է. մարդուց է կախված,, արտահայտության վերաբերյալ

Ես համաձայն եմ այս արտահայտության հետ, որովհետև իմ համար երջանկությունը դա նույնպես գոհանակության զգացմունք է: Ամեն մարդ իր կյանքը պետք է անցկացնի երջանիկ և ուրախ: Երջանկությամբ պետք չէ գլուխ գովալ: Այդ երջանկության սկիզբը և ավարտը կախված է մարդուց, թե ինչքան ուրախ է և հաջողակ է նա: Մարդը կարող է հաջողակ չլինել, բայց լինել երջանիկ: Մարդը կարող է լինել տգեղ, կամ անխելք, բայց կարող է լինել երջանիկ, և հակառակը: Մարդը պետք է գոհ լինի իր ունեցվածքից, քանի որ դա նրա երջանկության մի մասն է:

Հովհաննես Թումանյան ,,Ահմադը,, պատմվածքի վերլուծություն

Թումանյանը իր մանկության գարնանային օրերը անցկացրել էր սարերում: Նա շատ էր սիրում իր տատիկի տունը, և ուներ մի քեռի, որը ամենափոքրն էր, և նրա անունն էլ Ահմադ էր: Ահմադը հովիվ էր: Նա նրան տանում էր գառների մոտ ման տալու, և իր համար կարմիր հաղարջի ճյուղեր էր բերում: Իսկ երեկոյան նրա համար սրինգ էր նվագում:

Շարադրություն ,,Ախ, ես երանի,, վերնագրով

Ախ, ես երանի լինեի Ամերիկայում: Ամերիկան իմ մենասիրած երկիրն է: Երբ ես մեծանամ ուզում եմ գնամ Ամերիկա և այնտեղ մուլտֆիլմներ պատրաստեմ: Ամերիկայում իմ ամենասիրած վայրը՝ Դիսնեյլենդն է և Լեգոլենդը: Նաև ես շատ եմ ուզում լինեմ Փարիզում: Ես շատ եմ սիրում և Ամերիկան և Փարիզը: Փարիզում ինձ շատ է դուր գալիս Էյֆելյան աշտարակը: Ախ, ես երանի լինեի կամ Փարիզում կամ էլ Ամերիկայում:

Շարադրություն ,,Թումանյանի գրելու ոճը,, վերնագրով

Իմ կարծիքով Թումանյանի գրելու ոճը շատ հետաքրքիր է: Ես երբ կարդում եմ նրա բանաստեղծությունները ես ստանում եմ հաճույք: Իմ կարծիքով նրա բանաստեղծությունների մեջ թաքնված է և թախիծ և ուրախություն: Բանաստեղծություններ կան, որոնք և ուրախ են և տխուր: Թումանյանի գրելաոճը տարբերվում է բոլոր բանաստեղծների գրելաձևից, որովհետև Թումանյանը արտահայտում է իր մտքերը, իսկ մյուս բանաստեղծները արտահայտում են իրենց մտքերը: Թումանյանի գրելաձևը տարբերվում է հատկապես Տերյանի գրելաձևից: Թումանյանի գրելաձևը տարբերվում է Տերյանի գրելաձևից, որովհետև Տերյանը գրում է շատ տխուր և թախծոտ, իսկ Թումանյանը գրում է ուրախ:

Երկօրյա ճամփորդություն դեպի Ծաղկաձոր

Մենք Փետրվարի 20-ից մինչև փետրվարի 21-ը գնացել ենք Ծաղկաձոր: Այնտեղ մենք մնացել էինք Կեչի հանգստյան տանը: Այնտեղ շատ լավ էր: Մենք շաբաթ օրը՝ փետրվարի 20-ին, ժամը 10:00-ին հավաքվել էինք Սուրբ Երրորդություն եկեղեցու բակում: Գալիս էր ուժեղ անձրև, բայց մեզ դա չխանգարեց: Մենք երկար գնացինք: Երբ մենք հասանք Ծաղկաձոր ճանապարհին սկսեց ուժեղ ձյուն գալ:

Հովհաննես Թումանյան ,,Ախթամար,, լեգենդի վերլուծոթյուն

Ծիծաղով լի Վանա ծովի ափին, ամեն գիշեր գաղտնի մտնում է մի տղա: Առանց նավակ մտնոմ է ծովի մեջ, և լողում է դեպի դիմացի կղզին: Այդ մութ կղզուկ մի լույս է նրան կանչում, որ նա չմոլորվի: Գեղեցիկ Թամարն այնտեղ ամեն գիշեր կրակ է վառում, եվ անհամբեր սպասում այնտեղ մոտիկ դարանում: Ծփում է ալեծածան ծովն տղայի սրտի հետ, ծովը ահեղաձայն գոռում է, և կռվում կատաղի: Եվ Թամարն սրտատրոփ արդեն լսում է մոտիկ ջրի ճողփյուն ձայնը, ու ողջ մարմնով սիրուց սաստիկ այրվում է: Ծովի խավար ափը լռեց, եկավ սև-սև ստվերը, իրար գտան կասկածավոր լուռ գիշերին: Միայն Վանա ծովի մեղմ ալիքն է դիպչում ափերին, իրար հրհրելով: Նրանք ասես ակնարկելով բամբասում են ու փսփսում, անամոթ Թամարից: Կուսի սրտում արդեն մեկ ժամ է, որ բանբասում են, ու կրկին նա մտնում է ալեկոծ ծովը, մյուսն էլ եզերքին աղոթում: Այն ջահել խիզախը, որ հենց իր հարբած սրտով, սրտից իր վախն ու ահը հանած, ծովն է անցնում գիշերով: Ծովն անցնում է մյուս ափերից, և Թամարին համբուրում, աղջիկ է իրենց ձեռից խլում: